Het nieuws vandaag…

maart 2007

Zozo. Woensdagochtend. Zaagmans komt vandaag langs om de week doormidden te zagen. Ik loop mijn kamer uit en zie de krant op mijn drempel liggen. Vast ritueel inmiddels, een huisgenoot die een uur of wat vroeger op moet jat mijn krant en pleurt dat ding vervolgens voor mijn deur ergens neer. Krantje, koffie en een nieuwe bank. Prima zaak. Even de actualiteit doornemen, zoals ik sinds jaar en dag altijd doe voordat ik me aan mijn dagelijkse beslommeringen waag.

Eens kijken hoe de wereld er vandaag de dag voorstaat. In het grootste wirtschaftswunder van de 21e eeuw – China, blijkt dat één op de vier sterfgevallen onder jongeren een zelfmoord is. Niet echt een teken van een prettige samenleving. In Duitsland is het tegenwoordig een sport om jezelf in coma te zuipen. Ik ben zelf ook niet vies van een avond goed doorzakken in de kroeg, maar 52 tequila binnen twintig minuutjes achterover klepperen gaat me dan weer iets te ver. In Londen daarentegen kun je het beste gewoon over straat lopen als je er een einde aan wil maken. Zeker als je een kleurtje hebt. De laatste maanden is het aantal racistisch gemotiveerde moorden onder en door tieners namelijk behoorlijk gestegen. Tijdens het doodschoppen/steken van een zwartgekleurde Londense jongen werd dit spektakel schijnbaar opgeluisterd door een groep enthousiast schreeuwende tienermeisjes. Vet gek! Er wordt iemand doodgeschopt! Net als in de film en net als in de echte getto. Misschien heeft het grove geweld dat vrij permanent over deze nieuwe generatie pubers is uitgestort iets minder leuke bijeffecten? De bijzonder gewelddadige hyperrealiteit en het dagelijkse informatiebombardement zal toch zijn gevolgen hebben dacht ik zo. Of niet dan? Lang leve de 21e eeuw met zijn geweld en drugs propagerende kutmuziek, ultrarealistische computerspellen en de onbegrensde mogelijkheden die de wondere wereld van internet ons nu biedt. De sociale nadelen van onze getechnologiseerde, individualistische spektakelmaatschappij beginnen langzamerhand dan toch hun lelijke kop op te steken.

Ik ben overigens van de jaren tachtig/negentig – toen waren er ook gewelddadige zaken te zien op televisie, maar toen waren de special effects meestal nog zo bagger dat het onderscheid met de realiteit nog prima te maken viel. Op de Nintendo speelden we vroeger Mario Bros (dat ging over pizzabakkers). Op de pc (een 486-er. Wauw!) speelden we Pacman. Ik kan me nog enigszins herinneren dat pa ergens begin jaren negentig ergens de aanschaf van een zogenaamde com-pu-ter zat te overwegen. Dat was nieuw en revolutionair namelijk. En je kon er thuis Pong op spelen (wij hadden geen Nintendo thuis. Daarvoor moest ik altijd eerst een paar straten fietsen). Maar goed. De eerste meer gewelddadige shoot-outs als Wolfenstein 3D en Doom kwamen pas een aantal jaren later. Al moet ik wel zeggen dat ik denk dat ik dat spel net iets te vaak gespeeld heb vroeger. Ik kon me na recente heraanschaf ervan me de cheats nog prima herinneren. Minstens tien jaar na dato. IDKFA! IDDQD! Happy ammo added! God Mode! (hetzelfde geldt overigens voor de ouwe Grand Theft Auto games van weer iets later. Die met dat bovenaanzicht ja. Maar ik had boven op mijn ouderlijke zolderkamertje dan ook een pc staan met als enige doel het zoveel mogelijk spelen van GTA. Zeker als ik weer eens stiekem had zitten blowen ergens in de buurt. Dit dan weerom terzijde).

Anyway. Terug naar de het nieuws van vandaag. In Italië is er dan weer een rel ontstaan rond een paparazzi fotograaf, ene Fabrizio nog-wat. Hij zou politici en high-society-figuren hebben afgeperst die zich te buiten waren gegaan aan drugs, orgieën of combinaties hiervan. Diverse sportlui en politici zouden inmiddels grote bedragen aan deze Fabrizio hebben overgemaakt om publicatie van allerlei compromitterende foto’s te voorkomen. Het volk smult ervan. Coke, seks en geld! Ondertussen willen de Italiaanse radicaal rechtse politieke partijen alle Afrikaanse vluchtelingen die in gammele bootjes onder begeleiding van onbetrouwbare mensensmokkelaars proberen de oversteek naar een beter leven te maken preventief de plomp injagen. Blijf uit ons Fort Europa! We sturen wel een jaarlijkse cheque van nog geen 0.7 procent van ons bruto nationaal product (want dat is de officiële internationale minimumnorm voor ontwikkelingshulp. Waar welgeteld vier of vijf landen zich aan houden). Want die coke en die seks en dat geld zijn van ons natuurlijk.

Ik sla de krant maar effe dicht denk ik. Verwarring alom. Is dit mijn wereld? Ik gebruik geen coke, heb geen seks met supermodellen, en ik zal niet op korte termijn miljonair zijn. Verder ben ik ook geen allerlei zooi zijn neus opsnuivende gladde dispuutsbal die denkt dat hij niet dood kan gaan aan een alcoholvergiftiging omdat zijn ouders heel veel poen hebben en hij later een topfunctie voor een of ander bedrijf gaat bekleden. Ook ben ik geen rijke pooier met heel veel geld, veel bitches en een getto achtergrond. Ik ben geen zelfmoordlustige Chinees en geen gewelddadige wigger. Ik kom gewoon uit Heerlen, ben net afgestudeerd in de cultuurwetenschappen maar verdien mijn geld middels een simpel rotbaantje, woon in een gaar afbraakpand, lees graag een boek, drink graag een pilsje met mijn maten en hou ervan om een beetje door de stad te scheuren op mijn mountainbike. Maar ik probeer een beetje constructief bezig te zijn en ik ben blij dat ik mijn leventje in elk geval wel nog moreel kan verantwoorden. Denk ik. Want ik heb vroeger ook veel Doom gespeeld. Geweld(da)(d)ig allemaal.