Verdwaald op de banenmarkt. (Koos Werkloos anno 2010).

augustus 2010

Ik ben net wakker geworden, gekreukeld op een net te krap bankstel in Den Haag. Een half opgerookte joint ligt in de asbak en inmiddels ben ik weer in mijn uppie omdat de vriend die hier woont in alle vroegte de trein heeft gepakt richting zijn vriendin en ik nog geen zin had om op te staan. Ik stommel wat rond. Luister muziek en neem een verfrissende douche. Ik ben voor mijn doen aan de vroege kant wat betreft opstaan. De werkloze medemens pleegt namelijk rond de klok van tienen op te staan. De krant lezen zit er even niet in vandaag. Die ligt namelijk thuis in de brievenbus en niet hier in Den Haag. Eten dan maar. Ontbijten met een stuk of drie stroopwafels en een halve fles lauwe cola is niet echt de ultieme start van de dag natuurlijk. Maar ik doe het er maar even mee want ik moet de deur uit. Het leven roept. Wij solliciteren ons wel door de crisis heen. Alweer en nog steeds. Ik slenter maar weer eens de banenmarkt op.

---

Er rinkelt nog wat kleingeld in mijn broekzakken dus vooralsnog heb ik niet per sé heel veel haast (even snel een net te linkse nieuwsflash voor de basale nuttigheidsdenkers onder u: werken voor een baas is niet de enige manier om een nuttig en vruchtbaar leven te leiden) Maar wat vooruitzien en zorgen voor inkomen is wel verrektese handig als je op een gegeven moment in de maand weer een stapeltje rekeningen binnenkrijgt. Zeker als je net wegbezuinigd bent. Snijden in de personeelskosten heet dat. Jaja. Gelukkig is het lekker zomerweer en zie ik het werkloze bestaan maar even als een welverdiende vakantie. Die ik noodgedwongen vier met een sixpackie pils met vrienden aan de grachten van Amsterdam. Dat is goedkoper dan in de kroeg zitten. Ik ben namelijk meer dan een economische entiteit en kan naast werken een heleboel andere leuke, nuttige en interessante dingen doen. Politiek actief wezen bijvoorbeeld. Of muziek maken. Of gewoon in het gras liggen en het leven ontrafelen. Of stukjes schrijven. Aha!*

Maar goed. Mijn broodloze plank roept luidkeels om bijvullingen. Mijn behaaglijk hete zomerdagen van werkloosheid liggen weer in het verleden. Gewapend met een redelijk gevuld curriculum vitae strompel ik terug weer de banenmarkt op. Ik hoor woorden als 'overgekwalificeerd' en 'niet commercieel denkend'. Lekker dan.

Bij de kutbaantjes linksaf en dan een end rechtdoor. Of ik daar even wil kijken of er wat te vinden is. Fijn. Ga naar de universiteit, zodat je wat kunt maken van je leven. Dat zeiden ze. Ik heb wel heel veel geleerd enzo maar in de rat-race die onze postmoderne kenniseconomie is schiet je er helemaal niks mee op. Zeker als je ook nog af en toe zelf nadenkt en sommige dingen ook vooral gewoon niet wilt. Gelukkig heb ik ondertussen wel door dat werk niet zaligmakend is en dat je beter je energie kunt steken in dingen die je écht wil, dan in heel veel geld verdienen met iets wat je eigenlijk maar onzin vindt om spullen te kopen die je ook eigenlijk niet echt nodig hebt.

---

Ik vind een ring naast mijn bed. Ik vermoed van het meisje dat hier vorige week naast me wakker werd en waarover ik nog niet precies weet of ik haar al mis of nog niet. Het leven verwart me soms. Maar minstens even vaak is het leven gewoon gaaf. Het weekend wacht op me. We gaan ons een paar dagen opsluiten in een studioruimte met een stuk of wat gitaren om aan nieuwe liedjes te werken. Ongetwijfeld gecombineerd met veel Dr. Pepper, friet met mayo, slechte grappen en sigaretten. Mooi zo. Ik val in slaap. Morgen wordt weer een nieuw avontuur. Siked.

* Overigens. Ik heb geen uitkering, voor er weer iemand begint te brullen over parasiteren en dergelijke. Elke keer dat ik werkloos ben geweest heb ik er doelbewust voor gekozen mijn eigen spaargeld of laatstverdiende loonstroken er zelf doorheen te draaien. Dus nee er is niet geparasiteerd. Wel ruzie gemaakt met het CWI. Ik heb alleen nooit geld mogen ontvangen van ze. Maar goed dat is voornamelijk mijn probleem want ik moet me maar weer altijd zien te redden. Wat meestal wel lukt. Ik zal op deze manier alleen nooit een auto kunnen kopen ofzo. Maar daar heb ik ook helemaal geen zin in. Als je dingen wil opschrijven is in de trein zitten veel handiger.