Wereldnieuws

november 2008 (heel vroeg 's ochtends ergens)

Ik lig op te bank het wereldnieuws te kijken. Presidentsverkiezingen in Amerika. Wereldnieuws naar men zegt. Het lijkt alsof de rest van wereld even stilstaat en muisstil zijn adem inhoudt in blijde verwachting. Vreemd om je te realiseren dat die ene man die vannacht verkozen zal worden als de nieuwe leider van de vrije wereld ook op mijn leven invloed zal gaan hebben. Zal John McCain en zijn uit een slecht stripverhaal weggelopen sidekick ons nog een aantal jaren komen plezieren met neoliberaal wanbeleid? Of zal halfbloedheld Barack Obama de door hem beloofde change weten de realiseren? En hoe zal hij dat dan gaan doen, bij voorbaat al opgezadeld met het geopolitieke moeras dat hem door zijn voorganger nagelaten wordt? Zal het emancipatieproces dat ooit zijn aanvang nam met Rosa Parks die in 1955 weigerde op te staan en achter in de bus plaats te nemen, in 2008 uiteindelijk culmineren in de eerste zwarte Amerikaanse president? Het zal me benieuwen. Ik wacht af. De wereld wacht af. Op wat één land zal kiezen. Het rode balkje onder in beeld van mijn televisie houdt mij op de hoogte van wat er komen gaat. Ik verkeer ergens in het sluimergebied tussen halfslaap en een bij voorbaat al mislukte poging om wakker te blijven. Wat hier gebeurt is belangrijk. Ik vraag me af hoe de wereld van morgen er uit zal zien. We wachten allemaal af. We wachten allemaal wat de toekomst zal gaan brengen in ons ondergaande avondland.