Een semiwarm junizonnetje schijnt over het water van de Maas terwijl ik op een terras aan de waterkant van een speciaalbiertje nip. Dit is Maastricht en in mijn studententijd heb ik in (onder anderen) dit speciaalbierencafé jarenlang mijn uiterste best gedaan de horeca-economie van de stad naar mijn beste kunnen te stimuleren. Feestjes eindigden steevast in excessief drankgebruik, bij voorbaat al kansloze versierpogingen en het jatten van zinloze gebruiksvoorwerpen.
Ook al woon ik inmiddels al een tijdje in de Randstad, Maastricht blijft de mooiste stad van het land en om de paar maanden komt toch altijd weer die drang om terug naar de gronden der voorvaderen terug te treinen om de innerlijke mens onder te dompelen in Bourgondischheden en oude kameraadschappen. Zo ook nu. Mensen worden dertig. Goed moment voor een feestje dus. Na een heilzame maaltijd bestaande uit gevulde aubergine en gebakken aardappeltjes waag ik mij de smalle steegjes van Maastricht in richting feestgedruis.
…
Het feestje is inmiddels voorbij. Het is de dag erna. De dag erna drinken we gedecideerd een kopje koffie. Recapituleren en evalueren is het dagdevies. En dat gaat verbazingwekkend soepel. Niemand is kotsbrak. Er zit nergens bloed op de vloer. Geen kots over de plee heen en er is geen meubilair van het balkon af richting onderburen gelanceerd. Niemand heeft zijn overbodige eiwitten in de rondte geëjaculeerd en de keuken ziet er nog heel uit. Ik zie nergens gaten in de muur of willekeurige spullen die de straat op zijn gesmeten door dronken maniakken. Niemand heeft raadselachtige kneuzingen of mysterieuze blauwe plekken en er is niemand op zijn muil geramd. Geen schreeuwende buren gesignaleerd en nergens politie te bekennen geweest. Er zijn geen winkelwagenraces door de wijk gehouden en geen fietsen van het dak gepleurd.
…
En toch was het heel gezellig. Echt. Het kwartje valt terwijl ik een boek lees onder een boom in het stadspark: HOLY SHIT! WE WORDEN OUD!
(Maar misschien is dat ook helemaal niet erg. Je kunt niet voor eeuwig zestien blijven. Zeggen ze.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten